Rehberimizin Dilinden Ä°mam Humeyni (r.a) – 3

Kur’an’a Aşina Bir Kalp

Ä°mam Ä°ran’a geldiÄŸinde  -yıl 1357(1979)- biz önce Ä°mam’ı şöyle bir gördük. GeldiÄŸi gün Ä°mam’ı orada ziyaret ettik, sonra da akÅŸam Refah Medresesi’ne geldi, bir kez de orada gördük. Ben rahatsız etmemek için yanına gitmedim. Herkes etrafını çevirmiÅŸ onu öpüyordu. ‘’En azından ben Ä°mam’a zahmet vermeyeyim. Sonra huzuruna varırım’’ diye düşündüm. Galiba ertesi akÅŸamdı, Alevi Medresesi’ndeydi. Birisini yollayarak bizi çağırdılar. Ben odaya girdim. AkÅŸamüzeriydi, baktım Ä°mam Kur’an okuyor. Ne zaman? Ä°mam geleli iki-üç gün olmuÅŸ… O günler ki, Ä°ran sokaklarında neler olduÄŸunu, o muhitlerde cemiyeti ve cemiyetin velvelesini muhakkak ki, hatırlarsınız. Ä°mam’a müracaat etmiÅŸler, gelmiÅŸler, gitmiÅŸler… Halkın gelmesinden ve müracaatından baÅŸka özel kiÅŸiler, siyasetçiler, din adamları, eski dostları, çeÅŸitli kiÅŸiler Ä°mam’ın huzuruna gelmiÅŸ, biri öneride bulunmuÅŸ, biri soru sormuÅŸ, biri bir ÅŸey söylemiÅŸ, anlayacağınız Ä°mam sürekli meÅŸguldü. Fakat Ä°mam akÅŸamüzeri bu kadar karmaÅŸada –ki sonrasında yine bir grup görüşme yapmak istiyor ve gece yarısına kadar yine Ä°mam’ın iÅŸi var- akÅŸam ve yatsı namazından sonra bir odada yalnız başına oturmuÅŸ, sanki bu dünyada hiçbir ÅŸey olmuyormuÅŸ gibi Kur’an’ı açmış onu okumakla meÅŸguldü. Yani Ä°mam bir gün bile Kur’an okumayı unutmuyordu, düzenli ÅŸekilde Kur’an okuyordu. Bakınız bu kalp Kur’an’la aÅŸina olduÄŸu için böyledir.